Ξέρεις παιδί μου γιατί ο Χριστός μας ευλόγησε τους Έλληνες και την Ελλάδα;

 

Με ρώτησε μία ημέρα ο γέροντας των Αγράφων, ο παππούλης μας, ο π. Παναγιώτης.

Με ξάφνιασε η ερώτησή του. Γνώριζα πως κάτι σημαντικό θα ακολουθούσε και σιώπησε.

– Την μεγάλη ευλογία που λάβαμε την οφείλουμε στο άγιο παλικάρι και βασιλιά μας, στο καμάρι της Μακεδονίας και της Ελλάδας, τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεν ήταν μόνο βασιλιάς, αλλά ήταν και ταπεινός και παράδειγμα ευσεβείας. Ήταν κόσμημα αρετής. Αυτός όργωσε το χωραφάκι, πάνω στο οποίο έριξε τους σπόρους της σωτηρίας ο Χριστός μας. Ο δάσκαλός του τον είχε εμποτίσει με όλες αυτές τις ωραίες διδασκαλίες που σου ανοίγουν τον δρόμο προς τον Θεό. Δοχείο της χάριτος ήταν και ακόμη είναι ο βασιλιάς μας Αλέξανδρος. Αυτός ηγείται τώρα των πνευματικών δυνάμεων που θα ελευθερώσουν τη Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη και θα την παραδώσει στον άγιο βασιλιά, Ιωάννη Βατάτζη. Αυτός θα βγάλει την Ελλάδα από το βούρκο της αμετανοησίας και θα επιφέρει την πολυπόθητη ενότητα, που εξασφαλίζει η μετάνοια.

Κάπου τα έχει μπερδέψει ο γέροντας, αναλογιζόμουν καθώς αφουγκραζόμουν τα όσα μας έλεγε. Ξαφνικά εκείνος διακόπτει το συλλογισμό μου και λέει.

– Κάποιοι νομίζουν πως έχω χάσει τα λογικά μου και έχω μπερδευτεί. Βλέπετε αυτά δεν τους τα δίδαξαν στα σχολειά τους. Δεν τους είπαν λ.χ. ότι το άγιο αυτό παλικάρι δεν ήταν κατακτητής αλλά εκπολίτισε τους λαούς. Τους γνώρισε το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, της γλώσσας των Αγγέλων, της γλώσσας του Ουρανού. Τους έφερε τον πολιτισμό. Και ξέρετε γιατί τον πήρε κοντά του ο Χριστός μας, στο άνθος της ηλικίας του; Γιατί ήθελε να τον κρατήσει αμόλυντο, καθαρό. Να τον προφυλάξει από τις κακοτοπιές και τις βαβυλώνιες ακολασίες. Άλλωστε είχε ολοκληρώσει το έργο που του είχε αναθέσει ο Θεός. Όταν ο Θεός επιτρέψει και φανερωθεί ο τάφος του βασιλιά Αλέξανδρου, τότε θα δείτε θα ευωδιάσει όλος ο τόπος. Και η ευωδία είναι σημάδι αγιότητας. Έτσι δεν είναι θεολόγε;

– Ναι γέροντα, απάντησα!

– Στην Ελλάδα βρίσκεται θαμμένος ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Και ο τάφος του θα αποκαλυφθεί όταν οι Έλληνες καταφέρουν και λύσουν τα δεσμά της δουλείας. Γιατί σήμερα είμαστε δεμένοι στην κολοκύθα του Διαβόλου, βουτηγμένοι στα πάθη και στην αμαρτία.

– Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχει ταφεί στην Αίγυπτο…

– Στην Αίγυπτο έγινε μία εικονική ταφή και στην Ελλάδα έγινε η πραγματική. Τότε τους νεκρούς βασιλιάδες τους έθαβαν μαζί με χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα και πολύτιμους λίθους γιατί πίστευαν οι καημένοι πως ο πλούτος θα τους χρειαζόταν και στην μετά θάνατον ζωή. Κάπου στη Μακεδονία είναι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου και το χρυσάφι, όμως το πήραν από εκεί και το μετέφεραν σε ασφαλή χώρο σε κάποιο από τα ευλογημένα βουνά της Ελλάδος. Αυτό το χρυσάφι θα χρησιμοποιήσει ο Άγιος βασιλιάς Ιωάννης Βατάτζης, μόλις αναλάβει τα ηνία της Κωνσταντινούπολης. Έχει σχέδιο ο Θεός. Τ’ ακούς θεολόγε; Έχει σχέδιο ο Θεός και εμείς απλά πρέπει να το ακολουθούμε και όχι να επιμένουμε να πείσουμε τον Χριστό μας να αποδεχθεί τα δικά μας σχέδια. Να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του.

Όταν έφυγαν από κοντά δύο ζευγάρια και ένας αστυνομικός που άκουγαν τις περίεργες εξιστορήσεις ο γέροντας με τράβηξε παράμερα και μου είπε:

– Θεολόγε, μην αμφιβάλλεις για τα ανωτέρω ο Μ. Αλέξανδρος είναι μπροστά και ηγείται των πνευματικών δυνάμεων που θα πάρουν την Πόλη. Πίστευε και θα σε αξιώσει ο Θεός να κοινωνήσεις στην Μεγάλη Εκκλησιά μας, την Αγιά Σοφιά. Την αγιότητα του Μ. Αλεξάνδρου την γνωρίζει ο Αντίδικος. Γι’ αυτό έχει εξαπολύσει όλα τα όργανά του τα επιχώρια και της αλλοδαπής και πότε τον συκοφαντούν ως ανώμαλο, πότε ως φονιά, ως δολοφόνο κατακτητή.

Για να αμαυρώσει τη μνήμη του και το έργο του κίνησε το Βατικανό για να ιδρύσει ένα ψευδεπίγραφο πολυπολιτισμικό κράτος και να το ονομάσει Μακεδονία. Αυτός είναι ο λόγος που ο Πάπας έτρεξε πρώτος να αναγνωρίσει το σλαβικό κρατίδιο, δίνοντας το σύνθημα και στους άλλους να πράξουν το ίδιο. Κοντοζυγώνει όμως η ημέρα που τα Σκόπια θα διαλυθούν, όσο κι αν θέλουν κάποιοι ψευτο-πολιτικοί μας και ξένοι να τα στηρίξουν…

Πηγή: “ Ο Γέροντας των Αγράφων, π. Παναγιώτης Τσιώλης”, εκδ. Αγαθός Λόγος, Αθήνα 2022, σελ. 14-17

Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

Μόνο το ιστορικό αν ήξεραν οι Έλληνες, όταν έφτασε ο Μέγας Αλέξανδρος στα Ιεροσόλυμα, το τι έγινε εκεί...

 

Μόνο το ιστορικό αν ήξεραν οι Έλληνες, όταν έφτασε ο Μέγας Αλέξανδρος στα Ιεροσόλυμα, το τι έγινε εκεί, θα ήταν υπερήφανοι για τη γλώσσα τους και για τον Ελληνισμό.

Θα ήταν υπερήφανοι που είναι Έλληνες!

Φτάνοντας, λοιπόν, ο Μέγας Αλέξανδρος στα Ιεροσόλυμα, την παραμονή το βράδυ, τον ειδοποίησε ο Θεός και του είπε, ότι αυτή η πόλη είναι δική Του και να μην την πειράξει και ότι θα του δίνανε τα κλειδιά της πόλης.

Από την άλλη πλευρά, ο ραββίνος της πόλης των Ιεροσολύμων, ρώτησε τον Θεό, για το αν έπρεπε να αντισταθούν ή να παραδώσουν τα κλειδιά της πόλης.

 Ο Θεός τού είπε: Αυτός που θα έρθει, είναι δικός Μου και θα του δώσεις τα κλειδιά! Έτσι και έγινε.

 Όταν συνάντησε τον ραββίνο, ο Μέγας Αλέξανδρος κατέβηκε από το άλογό του και τον ασπάστηκε και ο ραββίνος τού έδωσε τα κλειδιά της πόλης.

 Το βράδυ, όταν παρέθεσαν γεύμα οι ραββίνοι στον Μέγα Αλέξανδρο, ο Παρμενίων, ένας από τους υπασπιστές του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν κάθισε στο τραπέζι μαζί τους.

 Μάλιστα δικαιολογήθηκε και παραπονέθηκε στον Μέγα Αλέξανδρο, λέγοντάς του: Στρατηγέ, φτάσαμε μέχρι εδώ και δεν κατεβήκαμε για κανένα λόγο από το άλογό μας και κατέβηκες εσύ, για έναν ιερέα;

Ο Μέγας Αλέξανδρος τού είπε: Δεν ξέρεις τι μού είπε ο Θεός χθες, για τον ραββίνο αυτόν, γι’ αυτό και λες αυτά τα λόγια. Αν ήσουνα παρών και άκουγες τα λόγια αυτά, θα κατέβαινες κι εσύ από το άλογο!

Ακούσατε;  Ο ίδιος ο Θεός παρουσιάστηκε στον Μέγα Αλέξανδρο!

Χρησιμοποίησε ο Θεός τον Μέγα Αλέξανδρο, ώστε να διαδοθεί η ελληνική γλώσσα, μέχρι τα έγκατα της Ασίας, κάτι αναγκαίο και επιτακτικό, αφού αργότερα γράφτηκε η Αγία Γραφή στην Ελληνική γλώσσα..

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †.

πηγή: Viber
Κόρες & Εγγόνια Γέροντα Δοσίθεου 

Έρχεται η Τιμωρία όλων

Τι σημαίνουν η ύβρις, άτη, νέμεσις και τίσις

Οι όροι ύβρις, άτη, νέμεσις και τίσις καθιερώθηκαν στην αρχαία Ελλάδα και είχαν συγκεκριμένη έννοια και ρόλο στην καθημερινή ζωή.

Ύβρις

Η «ύβρις» αποτελούσε μία βασική έννοια στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και χρησιμοποιούνταν για κάποιον που υπερεκτιμούσε τις ικανότητές του και συμπεριφερόταν με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας αλλά κυρίως απέναντι στις θεότητες.

Με τις υβριστικές πράξεις οι θεοί, σύμφωνα με τη δοξασίες των αρχαίων, προσβάλλονταν και εξοργίζονταν.

Άτη

Η «ύβρις» προκαλούσε, κατ' επέκταση, την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «άτη», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του μυαλού.

Νέμεσις

Η «άτη» οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών.

Τίσις

Στη συνέχεια έρχεται η «τίσις», δηλαδή η τιμωρία και τη συντριβή ή καταστροφή του ατόμου που διέπραξε την ύβριν.

πηγή: alfavita.gr

Περί των συμβόλων του Τραχωνίου

 

Πριν απο περίπου 20 χρόνια, δέχθηκα στο γραφείο μου την επίσκεψη κάποιων ιερέων και λαϊκών από την Κύπρο, που μου πρότειναν να εκδώσω ένα βιβλίο με τον τίτλο Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ, που θα περιείχε προφητείες που κατ΄ αυτούς δόθηκαν με μορφή συμβόλων που εμφανίστηκαν στους τοίχους ενός σπιτιού στο Τραχώνι της Κύπρου.

Έγινε ο κακός χαμός με το βιβλίο αυτό. Μέγα θαύμα, έλεγαν πολλοί, Μεγάλη απάτη, έλεγαν άλλοι.

Εγώ, που δεν είχα προσωπική άποψη, έπραξα αλλά και συνέβησαν τα παρακάτω:

1. Εξέδωσα το βιβλίο Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ που δεν είχα γράψει εγώ, αλλά που μου είχαν παραχωρήσει τα δικαιώματα από την Κύπρο.

2. Πήρα συνέντευξη από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Χρύσανθο, που μου επιβεβαίωσε το θαύμα εμφάνισης των εικόνων στους τοίχους και μάλιστα είπε ότι μία εμφανίστηκε και μπροστά στα μάτια του. Την συνέντευξη περιέλαβα στο βιβλίο μου ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ 2 που εξέδοσα αργότερα και συνέγραψα εγώ.

3. Μετά από λίγο πέθανε ο Μητροπολίτης Χρύσανθος και νέος Μητροπολίτης με την ιερά σύνοδο Κύπρου δήλωσε ότι το θέμα είναι προϊόν απάτης ή πλάνης από μέρους αυτών που κατοικούσαν στο σπίτι.

4. Ο νέος Μητροπολίτης, έβγαλε για εξη μήνες τους ενοίκους από το σπίτι τους αλλά τα σύμβολα συνέχισαν να εμφανίζονται, παρά το ότι το σπίτι ήταν ακατοίκητο με αλλαγμένες κλειδαριές και τα κλειδιά τα είχε ο νέος Μητροπολίτης. Η Μητρόπολη, όμως δεν τόλμησε να κάνει καμία δήλωση για το φαινόμενο αυτό. Ποιός έκανε την “απάτη” αφού πλέον είχε η Μητρόπολη τα κλειδιά του σπιτιού;;;;; Μήπως επομένως δεν ήταν απάτη;;;;

5. Ζήτησα από όλους αυτούς που ισχυριζόταν ότι είδαν τα σύμβολα να εμφανίζονται στους τοίχους του σπιτιού, τόσο τους ενοίκους του σπιτιού αλλά και άλλους ντόπιους να μου κάνουν δήλωση ενώπιον συμβολαιογράφου, ότι αληθώς καταθέτουν αυτά που είδαν. Την έκαναν και μου την έστειλαν και την δημοσιιοποίησα στο βιβλίο Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ 2.

6. Πήγα ο ίδιος στο Τραχώνι με τηλεοπτικό συνεργείο και πήρα συνέντευξη από δεκάδες ανθρώπους που επιβεβαίωσαν αυτά τα θαυμαστά που είχαν δει. Όλα τα μοίρασα ελεύθερα χωρίς κόστος σε DVD για να δουν όλοι τι μου είπαν.

Παρά όλα τα παραπάνω υπάρχουν αμφιβολίες και εύλογες ερωτήσεις για όλα όσα είχαν γίνει και σημάδεψαν όλη την Ελλάδα για μια ολόκληρη δεκαετία, ενω το σύνθημα Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ έμεινε και ακούγεται ακόμη, έχοντας όμως αντικατασταθεί από το ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΟΥΚ ΕΣΤΙ.

Εκείνος στο οποίο κόλλησαν πολλοί καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι, ήταν η ημερομηνία 5/5/2024, που είχε εμφανιστεί, ή όπως λένε ζωγραφιστεί από άνθρωπο, χωρίς να πρόκειται για θαύμα, στην κρεββατοκάμαρα του σπιτιού.

Αυτοί που έδωσαν την ερμηνεία των συμβόλων το μετέφρασαν σαν ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΧΑΡΑ, με τα γνωστά ότι θα μας δώσει ο Πούτιν την Πόλη, ενώ εμείς θα πίνουμε φραπέ και όλα τα σχετικά, ενώ άλλοι έλεγαν ότι πρόκειται για μία ημερομηνία χωρίς νόημα, αφού επρόκειτο για απάτη. Άλλοι σκέφτηκαν ότι με το πραγματικό ημερολόγιο, η ημερομηνία αυτή αντιστοιχεί στις 5/5/2029, αφού ο Χριστός γεννήθηκε το 5 μ.Χ. σύμφωνα με το ημερολόγιο που έχουμε και όλα πάνε 5 χρόνια πίσω.

Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε, εφόσον οι επιγραφές αποτελούν θαύμα και όχι ανθρώπινη απάτη, αν το .Χ. σημαίνει ΧΑΡΑ ή κάτι άλλο.

ΧΟΥΝΤΑ, ΧΑΜΟΣ, ΧΑΛΑΣΜΟΣ κτλ κτλ.

Οψόμεθα, αφού η 5/5/2024 είναι κοντά, αλλά το ίδιο και η 5/5/2029.

πηγή: el.gr

Χριστός ετέχθη - Αληθώς ετέχθη !!!

 

Για 8 ημέρες μετά την Γέννηση του Χριστού συνηθίζετε να λέμε όπως κατά την Αναστάσημη περίοδο το "Χριστός Ανέστη"

τα Χριστούγεννα λέμε:

"Χριστός ετέχθη"

και απαντάμε:

"Αληθώς ετέχθη"

Γιατί ο άνδρας γεννά & η γυναίκα τίκτει...

«Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφά ελληνικά, με δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, τα ελληνικά»

 

Αυτά είναι λόγια του κορυφαίου ισπανού ακαδημαϊκού Φρανθίσκο Ρ. Αδράδος. Ο Francisco Rodriguez Adrados (1922-2020) ήταν Ισπανός ελληνιστής, γλωσσολόγος, μεταφραστής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Εργάστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης. Διετέλεσε μέλος της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδημίας, της Βασιλικής Ακαδημίας της Ιστορίας.

«Η ελληνική και η κινεζική είναι οι μοναδικές ομιλούσες γλώσσες ακόμη και σήμερα, των οποίων η ύπαρξη είναι γνωστή εδώ και 3.500 χρόνια. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν κρίνουμε από την επίδραση που άσκησαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, η ελληνική είναι η πρώτη γλώσσα του κόσμου».

Η διαπίστωση ανήκει στον καθηγητή, το βιβλίο του οποίου «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας» των εκδόσεων Παπαδήμα παρουσιάστηκε πριν από λίγα χρόνια σε εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ.

Μέλος της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας με πολυάριθμα βιβλία για την ελληνική γλώσσα και τη λογοτεχνία στο ενεργητικό του, καθώς και για την ινδοευρωπαϊκή και γενική γλωσσολογία, και τιμημένος με το Βραβείο Ωνάση για το Ελληνοϊσπανικό λεξικό που διευθύνει, ο κ. Αδράδος, παρών στην εκδήλωση και ο ίδιος, μίλησε για την συνεισφορά των δύο αυτών βιβλίων στην ιστορία της γλώσσας μας.

«Η άμεση ή έμμεση επίδραση του αλφαβήτου της ελληνικής, του λεξιλογίου της, του συντακτικού της και της λογοτεχνίας της ήταν και είναι τεράστια» γράφει ο κ. Αδράδος στον πρόλογο του βιβλίου του, μια επίδραση που, όπως λέει, είχε αποτέλεσμα «οι δικές μας γλώσσες να είναι σήμερα ένα είδος ημιελληνικών ή κρυπτοελληνικών»! Η ίδια η ιστορία είναι αυτή που επιβεβαιώνει τον ισπανό καθηγητή και σε αυτήν καταφεύγει και ο ίδιος στο βιβλίο του, επισημαίνοντας πάντως ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να γραφτεί μια ιστορία της ελληνικής γλώσσας. Μιας «παράξενης ιστορίας διαιρέσεων και ενοποιήσεων», όπως έλεγε.

Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: Στο πρώτο μελετάται η ελληνική γλώσσα, αρχίζοντας από την ινδοευρωπαϊκή και την κοινή ελληνική, για να καταλήξει στην αττική, τη νέα γλώσσα που έγινε με τη σειρά της κοινή. Στο δεύτερο αναλύεται η ιστορία αυτής της κοινής με τις παραλλαγές της από την ελληνιστική εποχή ως σήμερα, μέσω της ρωμαϊκής και της βυζαντινής εποχής. Και βέβαια παρουσιάζονται η σχέση της με τις άλλες γλώσσες, η επίδρασή της σε αυτές και ο ρόλος της ως γλώσσας της Ανατολικής Ρωμαϊκής -και αργότερα Βυζαντινής- Αυτοκρατορίας και, τελικά, ως γλώσσας του νέου ελληνικού κράτους.

«Τα στοιχεία της ελληνικής είναι παρόντα σε όλες τις γλώσσες» καταλήγει ο κ. Αδράδος, για να επισημάνει ότι ακόμη και οι περίοδοι της ήττας ήταν προσωρινές, αφού τελικώς η ελληνική γλώσσα αναβίωνε πάντα με δυναμισμό.

πηγή: hellas-now