Αναφέρει ο Σεβασμιότατος: 8:48: Η Εκκλησία επαρεκάλεσε την κυβέρνηση να δώσει παράταση, να μην εφαρμόσει αμέσως αυτόν τον θεσμό των ταυτοτήτων ώστε να δοθεί χρόνος και η Κυβέρνηση να το ξανασκεφθεί καλύτερα και η Εκκλησία και ο λαός να το δουν καλύτερα, ώστε να δούμε πράγματι, εάν είναι έτσι όπως το βλέπoμε τώρα ή διαφορετικά. Και σε περίπτωση που η Κυβέρνηση δεν θα λάβει υπόψιν την φωνή της Εκκλησίας, τότε εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, ως Ποιμένες του λαού, ως Επίσκοποι, να πούμε στο λαό να μην πάρει την ταυτότητα αυτή. Να μην δεχθούμε την ταυτότητα αυτή η οποία καταστρατηγεί την προσωπικότητα του ανθρώπου και προετοιμάζει με αυτόν τον τρόπο μια παγκόσμια κυριαρχία, που για μας αυτή η παγκόσμια κυριαρχία είναι πολύ ύποπτη και καθόλου αποδεκτή.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ για τις Ηλεκτρονικές Ταυτότητες:
Είμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Είναι δε μεγάλη τιμή για μας διότι οι προπάτορές μας υπήρξαν το δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Αρκάδες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γένους των Ελλήνων: Πελασγοί ( εκ του Πελασγού) , Γραικοί ( εκ του Γραικού ) και Έλληνες ( εκ του Έλληνος ). Και θα ήτο περιττόν να τονίζουμε την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές»δεν προέβαιναν στον άγριο τεμμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό να το αφανισουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά. ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Ο Πελασγός Ητο υιός του Διός και της Νιόβης, αυτόχθων πάππος του Θεσσαλού [Και όχι Ινδοευρωπαίος εκ του πουθενά, ή εξ Ασίας και Αφρικής όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθείς ή κακόβουλοι κονδυλοφόροι]. Η ετυμολογία του Πελασγός προέρχεται α/ εκ του πάλαι +γέγαα =γίνομαι παλιός β/ εκ του «Πέληον Αργος»=παλαιός γέρων(εξ ου και Αργος Πελασγικόν) γ/ εκ του πελαργός=ταξιδευτής δ/ εκ του περάω=περνώ θάλασσαν (μετανάστης, θαλασσοπόρος ) ε/ εκ του πλάζω=περιπλανώμαι δια θαλάσσης( λαός της θάλασσας) στ/ εκ του πέλας=πλησίον+άγω(οδηγώ, ηγούμαι μεταφέρω στους γειτονικούς λαούς) Όλα τα ετυμολογικά στοιχεία του ονόματος Πελασγός οδηγούν στον πανάρχαιο, ανήσυχο και τολμηρό λαό της θάλασσας που μεταναστεύει και ταξιδεύει (όπως ο πολύπλαγκτος Οδυσσεύς). Οι πρώτοι Πελασγοί ήσαν Αρκάδες που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και από εκεί ορμώμενοι προσήγγισαν στις γειτονικές ακτές(Ιταλία, Μικρά Ασία, Μεσόγειο κλπ ) Ο Γραικός Ητο προκατακλυσμιαίος ήρως, υιός του Θεσσαλού και δισέγγονος του Πελασγού που ήκμασε προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος . Ετυμολογείται εκ του «γραίος =γεραιός ή γηραιός εκ της ΅γης + ρέωΆ ή ΅γη +έραΆ»[ Ο Κωνστ. Οικονόμου εξ Οικονόμων στο « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός είναι άνθρωπος τον μεν σώμα στερρός , κραταιός, το δε γένος γηραιός, ήτοι παλαιός, αρχαιόγονος, πρεσβυγενής και γεράσμιος». Για τον Έλληνα γράφει ότι είναι εκ του έλα, είλη, ήλιος, σέλας πάντα σημαίνονται το ταχυκίνητον και πολυέλικτον φως »(Αεροπορική Ιδέα , άρθρο Αννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου τ.40 2004)]. Πάντως η κοιτίδα μας είναι η Θεσσαλία με επίκεντρο τον Όλυμπο. Ο Έλλην Ητο υιός του Δευκαλίωνος και είναι μετεξέλιξη εκ της γενιάς των Πελασγών και Γραικών «Έλλην, γόνω μεν ην Διός, λόγω δε Δευκαλίωνος». Και η χώρα που κατοικούσαν οι Έλληνες ωνομάσθη Ελλάς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ετυμολογικές εκδοχές α/ Ελλάς= η φωτεινή καθέδρα,(σελ+ελλά) β/ Ελλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας). Κατά τον Αριστοτέλη το όνομά της πήρε από την Δωδώνη της Ηπείρου , όπου ζούσαν οι Σελλοί και οι καλούμενοι τότε Γραικοί και νυν Έλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Έλληνες ωνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι». Η ονομασία "Πελασγοί" είναι γενική και περιλαμβάνει μια ευρύτερη ομάδα που ξεκίνησε μεν από την ίδια περιοχή με κέντρο το Αιγαίο Πέλαγος (την Ελληνική Χερσόνησο και τις πέριξ του Αιγαίου ακτές) αλλά ξαπλώθηκε σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο και συν τω χρόνω πήρε διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Πελασγοί με διάφορα ονόματα είναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτου. http :// www . e - e - e . gr /_ amfiktyon / http :// www . achilleous . com Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Μέσα
στην καρδιά του καλοκαιριού η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την Κοίμηση
της Θεοτόκου. Με βάση την ιστορική εξέλιξη της εορτής γνωρίζουμε ότι
συνεστήθη στην Παλαιστίνη και εορταζόταν στο Κάθισμα (τοποθεσία όπου
κατά την παράδοση η Παναγία αναπαύθηκε κατά την οδοιπορία της προς την
Βηθλεέμ) και τον τάφο της Γεθσημανή.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην
Κωνσταντινούπολη αρχικά ήταν κινητή, μέχρι που ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος
(582-602) εξέδωσε διάταγμα με το οποίο καθιερώθηκε η ιε’ Αυγούστου ως
ημέρα εορτής και μνήμης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για ολόκληρη την
αυτοκρατορία.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ανακαλεί
στην σκέψη και το βίωμα του κάθε πιστού την ευλάβεια και την αγάπη για
το πρόσωπο της Θεοτόκου, που αποτελεί δώρο προερχόμενο απ’ την προσωπική
σχέση και εμπειρία του προσώπου του Χριστού, συνεπώς και καρπός αυτής
της προσωπικής αγάπης.
Η Θεοτόκος με την πίστη και την υπακοή της
στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας έγινε το υφαντήριο της θείας και της
ανθρώπινης φύσεως του Χριστού. Για τον λόγω αυτό και ο λαός βλέπει την
εικόνα και το πρόσωπο της Παναγίας με συμπάθεια, τρυφερότητα, φροντίδα
και εμπιστοσύνη, γι’ αυτό και προστρέχει στην μεσιτεία και την χάρη της
στα όπου γης προσκυνήματα. («amen.gr»)
Οι Τούρκοι μετέτρεψαν σε βόθρο την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στην Αμμόχωστο
Απίστευτη αποκάλυψη για την κατάσταση των
ιστορικών μνημείων μας στην Αμμόχωστο κάνει η τουρκοκυπριακή εφημερίδα
«Χαβαντίς», η οποία καταγγέλει σε δημοσίευμά της ότι η μεσαιωνική
εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην εντός των τειχών περιοχή της
κατεχόμενης Αμμοχώστου χρησιμοποιείται ως υποδοχέας ακαθαρσιών.
Η εφημερίδα γράφει ότι πολλά είναι τα
ιστορικά μνημεία στην εντός των τειχών πόλη, βρίσκονται υπό κατάρρευση
εξαιτίας της εγκατάλειψης.
Εκτός από τα άγρια χόρτα στις αυλές πολλών
ναών, κατά τη διάρκεια της νύχτας, κάποιοι καταναλώνουν αλκοόλ εντός των
εκκλησιών, εγκαταλείπουν τα σκουπίδια τους και προκαλούν περιβαλλοντική
ρύπανση.
Η «Χαβαντίς» γράφει ότι παραμελημένες είναι επίσης οι εκκλησίες του Αγίου Συμεών, της Αγίας Ζώνης και του Αγίου Νικολάου. (iefimerida)
Έψαχνα για αρκετή ώρα να βρω τον κατάλληλο τίτλο για το συγκεκριμένο
άρθρο, αλλά τελικά κατέληξα ότι τα ονόματά τους δεν ήταν απλά αρκετά για
τίτλο, ίσα που χωράνε ...11 Αυγούστου 1996 & 14 Αυγούστου 1996. Δύο
ημερομηνίες οι οποίες θα μείνουν χαραγμένες για πάντα σε όλους εκείνους
που απλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ. Στις 11 Αυγούστου δολοφονείται από εξαγριωμένο
πλήθος τουρκοκυπρίων ο Τάσος Ισαάκ μερικά μέτρα από τα συρματοπλέγματα
που χωρίζουν την Κύπρο στην Δερρύνεια, έπειτα από διεθνή
μοτοσυκλετιστική πανευρωπαϊκή πορεία για την ανάδειξη του κυπριακού
προβλήματος. Ο Τάσος Ισαάκ προσπάθησε να γλιτώσει κάποιον άλλο από τα
χέρια των μαινόμενων τούρκων οι οποίοι λυσασμένοι τον ξυλοκόπησαν μέχρι
θανάτου με πέτρες, κλωτσιές, λοστούς, σε όλο το κορμί του αλλά και το
κεφάλι του.
Αφού επιτέλεσαν το έργο τους οι τούρκοι τότε μέλη της
";ειρηνευτικής"; δύναμης πήγαν και πήραν απλά το άψυχο πια κορμί του
Τάσου. Αφού το έσυραν μέχρι την ελεύθερη πλευρά της Δερρύνειας το
παρέδωσαν στα πλημμυρισμένα από δάκρυα μάτια του πατέρα του. Ο πρώτος
ήρωας είχε ανοίξει τον δρόμο.
Τρεις μόλις μέρες αργότερα στην ίδια περιοχή, ο ξάδερφος του θύματος,
Σολωμός Σολωμού, ξέφυγε από την ειρηνευτική δύναμη και πέρασε στο
τουρκικό φυλάκιο με σκοπό να κατεβάσει την σημαία του τούρκου εισβολέα.
Του δολοφόνου του Τάσου. Με περίσσια παληκαριά και ενώ οι φίλοι του
φώναζαν με απελπισία ";που πας ρε μαλάκα θα σε σκοτώσουν";, αυτός με το
τσιγάρο να κρέμεται στο στόμα του έτρεξε λίγα μέτρα, και ξεκίνησε να
ανεβαίνει τον ιστό όπου βρισκόταν η τούρκικη σημαία. Δύο μέτρα από το
κυπριακό χώμα, ενώ ο Σολωμός ήταν στο κοντάρι του ιστού, ακούστηκε ο
πρώτος πυροβολισμός, τον πέτυχε στον λαιμό, πριν προλάβει και πέσει στο
χώμα τον πετυχαίνει ακόμα μία σφαίρα στο πρόσωπο και ενώ ήταν στο χώμα
ακόμα μία στο στομάχι. Έτσι απλά δίχως κάποιος να προσπαθήσει να τον
σταματήσει, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Ο ίδιος είναι σίγουρο ότι ήξερε το τι
θα γίνει. Δεν φάνηκε να τον ενδιαφέρει. Ήθελε να υποσταλλεί η σημαία.
Χρόνια περίμενε τις διπλωματικές οδούς και συζητήσεις, κουράστηκε. Δεν
ήθελε να τον κοροϊδεύουν όπως κάνανε τόσα χρόνια από το 74 και μετά. Η
δολοφονία του έγινε θέμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Άλλωστε μεταδιδόταν το
γεγονός σε ζωντανή μετάδοση την ώρα που ο Σολωμός το έσκασε από την
προσοχή των κυανόκρανων.
Όταν το είδα το γεγονός έκλαψα. Ανατρίχιασα. Θαύμασα τον Σολωμό.
Επειδή είναι ανυπολόγιστη η σημασία της συλλογικής ιστορικής μνήμης: Σαν σήμερα, το 480 π.Χ., στα
Στενά των Θερμοπυλών, ο αρχηγός των Ελλήνων στρατιωτών, o θρυλικός
βασιλιάς της Σπάρτης, Λεωνίδας, απαντά με βροντερή φωνή «Μολών Λαβέ»
στην πρόταση του βασιλιά των Περσών, Ξέρξη, να παραδώσει τα όπλα.
Οι
300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα αντιστάθηκαν στον εχθρό μέχρι να πέσει και ο
τελευταίος, μένοντας ανεξίτηλοι στην ιστορική μνήμη και
κατακτώντας δικαιωματικά το δικό τους βάθρο στο πάνθεον των
παγκόσμιων ηρώων...
Το History Channel παρουσιάζει με
λεπτομερή τρόπο -και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας-
την ηρωική μάχη των Θερμοπυλών, για την οποία μόνο θριαμβευτικά κείμενα
έχουν γραφτεί!